Τα Καλύτερα Έρχονται – Ετοιμαστείτε να τα Υποδεχτείτε

Από τον Σουάμι Σεβαράτνα

Είμαι σίγουρος ότι τη φράση «τα καλύτερα έρχονται» την έχετε ξανακούσει. Όχι βέβαια σε βαθμό καθημερινής επανάληψης, αλλά την έχετε ξανακούσει έστω μερικές φορές. Είναι ώρα λοιπόν, να την αναλύσουμε. Πού στηρίζεται εκείνος που την εκστομίζει; Είναι προφήτης μήπως ή οραματιστής;

Ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι σ’αυτό το παιχνίδι που οι αδελφοί μας Πλειάδιοι ονομάζουν «Αρένα του Παιχνιδιού της Ελεύθερης Βούλησης». Ανώτερα Όντα απίστευτης φωτεινότητας μας συμπαραστέκονται με αγάπη χιλιετηρίδες τώρα, με τον χαρακτηριστικό αθόρυβο τρόπο τους, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να ζητούν ανταπόδοση. Αυτό άλλωστε είναι το νόημα της αληθινής αγάπης. Να μη ζητάς ανταπόδοση.

Ένας από τους τρόπους που μας βοηθούν, αθόρυβα πάντα, είναι η μετάδοση ζωτικής σημασίας πληροφοριών μέσω ανθρώπινων καναλιών. Παλιά τους λέγαμε ‘μέντιουμ’. Σήμερα τους λέμε κανάλια. Στο Ιντερνέτ μπορείτε να βρείτε πολλά τέτοια. Οι σκεπτικιστές εδώ εξανίστανται υψώνοντας ένα τοίχος δυσπιστίας. Δεν τους κατακρίνω. Πιθανότατα έχουν υποστεί ζημιές στο πρόσφατο ή μακρυνό παρελθόν από σκόπιμη παραπλάνηση που στηρίχτηκε στην αφέλεια του θύματος. Η σωστή στάση δεν είναι ούτε του εύπιστου ούτε του δύσπιστου. Και οι δύο αυτοί εκτίθενται σε κινδύνους.

Ο μεν εύπιστος θα πληρώσει, συχνά πολύ ακριβά, το γεγονός ότι πίστεψε σε ισχυρισμούς ή δοξασίες ή προπαγάνδες, που δεν είναι θεμελιωμένα στην προσωπική εμπειρία του αποδέκτη, αλλά είναι προς το συμφέρον του δράστη. Παράδειγμα: Κάποιος σας υπόσχεται ότι αν του δώσετε αυτά κι αυτά θα παντρευτεί την κόρη σας. Τον πιστεύετε, του τα δίνετε και την επόμενη είναι άφαντος. Η κλασσική περίπτωση του προικοθήρα, ο οποίος έχει ανάγει σε τέχνη το όλο εγχείρημα του να πείσει το υποψήφιο θύμα ότι αντιπροσωπεύει ένα «λαχείο» για την κόρη σας. Το θύμα αισθάνεται πολύ τυχερός που βρήκε στο δρόμο του ένα τέτοιο λαμπρό παλληκάρι για την κόρη του. Μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται στο νου αυτού του ανθρώπου μετά από μια τέτοια εμπειρία; Πολύ πιθανόν να πάει στο άλλο άκρο του φάσματος και να γίνει δύσπιστος. Όχι όμως απαραίτητα. Ϊσως χρειαστεί μια σειρά από τέτοιες εξαπατήσεις μέχρι να αλλάξει νοοτροπία. Πάμε τώρα στο άλλο άκρο, τον δύσπιστο, τον σκεπτικιστή. Έχω ξαναγράψει γι αυτό το θέμα (5 Αυγούστου 2011 «Μύνημα στους Σκεπτικιστές»). Ξαναγράφω, γιατί δεν θεωρώ ότι το εξάντλησα. 

Ο σκεπτικιστής λοιπόν, αντίθετα με τον εύπιστο που πιστεύει τους πάντες, δεν πιστεύει κανέναν. Χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση, μόνο με διαίσθηση, καταλαβαίνει κανείς το άτοπο και των δυο αυτών νοοτροπιών. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει κανένα φίλτρο οποιασδήποτε μορφής. Έτσι, ο σκεπτικιστής μπορεί άνετα να απορρίψει κάτι που θα μπορούσε να βελτιώσει τον ίδιο και τη ζωή του, με το σκεπτικό «και πού ξέρω εγώ ότι…».

Το λάθος που κάνει είναι χρησιμοποιεί το νου του κι όχι την καρδιά του. Και μάλιστα έναν νου που είναι προγραμματισμένος στη συχνότητα της αμφιβολίας. Το φίλτρο της καρδιάς είναι το κατάλληλο. Ναι, αυτό με τα μυστήρια κριτήρια. Αυτό που η σύχρονη δυτική κουλτούρα συστηματικά περιφρονεί. Δεν θα βρείτε πουθενά στη διδακτέα ύλη του Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου, Πανεπιστημίου κάτι που να ευνοεί την ανάπτυξη της διαίσθησης. Όπως έχω ξαναγράψει, δεν θα πρέπει να συγχέετε τη διαίσθηση με το ένστικτο. Η διαίσθηση είναι πολύ υψηλή κατάσταση, ενώ το ένστικτο (που είναι όντως πολύτιμο) το έχουμε κοινό με τα ζώα.

Πώς δουλεύει αυτό το φίλτρο της καρδιάς, ή αν προτιμάτε, η διαίσθηση; Κατ’αρχήν, λειτουργεί ακαριαία. Πριν προλάβει ο νους να αναλύσει την κατάσταση με τα ορθολογικά του κριτήρια (αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου), σας δίνει αυτό που χρειάζεται να ξέρετε άμεσα. Π.χ., αυτός ο άνθρωπος είναι πονηρός, πρόσεχέ τον. Δεν θα σας δώσει όμως και τα ερμηνευτικά σχόλια. Πώς δηλαδή έφτασε σ’αυτό το συμπέρασμα, σε ποια τεκμήρια στηρίχτηκε. Αυτά ανήκουν στην περιοχή του ορθολογικού νου.

Ο νους μπορεί να φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα μετά από εξαντλητική ανάλυση και πολλή τεκμηρίωση, μέσα από μια χαρακτηριστικά αργή διαδικασία. Στο διάστημα αυτό όμως ο εχθρός έχει το χρόνο να κάνει παιχνίδι και να σας βλάψει. Έτσι έχουμε το γνωστό παράδειγμα όπου δυο άνθρωποι που συνδέθηκαν με τα δεσμά του γάμου να διαπιστώνουν μετά από επτάμισι (συνήθως) χρόνια ότι δεν ταιριάζουν και να χωρίζουν. Διαπιστώνουν δηλαδή, περνώντας «δια πυρός και σιδήρου» και πλήθος τεκμηρίων ότι αυτός ο άνθρωπος δεν τους ταιριάζει, κάτι που η διαίσθησή τους πιθανόν να τους το είχε ψιθυρίσει (ποτέ δεν το φωνάζει) από την αρχή.

Σημειώστε ότι αυτή η ιδιαίτερα πολύτιμη ικανότητα της διαίσθησης είναι εξαιρετικά ενεργοποιημένη στα παιδιά μέχρι την ηλικία των 7-8 ετών. Αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει αυτό, η απάντηση είναι ότι η φύση φροντίζει να τα εξοπλίσει με αυτή την ιδιότητα, καθώς σωματικά είναι ανίσχυρα ακόμη να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Εκτός από τα παιδιά, οι γυναίκες επίσης έχουν αναπτυγμένη τη διαίσθηση σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους άνδρες. Το γιατί αφήνω να το βρείτε μόνοι σας (μην τα περιμένετε όλα έτοιμα) και να γράψετε στο τέλος του άρθρου τι βρήκατε.

Αφήνω στην άκρη τώρα τους εύπιστους και τους σκεπτικιστές και πάω στον τίτλο του άρθρου (τα καλύτερα έρχονται). Για ποια καλύτερα μιλάμε; Σε όλα τα επίπεδα…

Τα καλύτερα που έρχονται έχουν κατ’αρχήν να κάνουν με την απομάκρυνση από την εξουσία των Σκοτεινών εκείνων Όντων (δεν μπορώ να τα αποκαλέσω ανθρώπους) που έχουν αιματοκυλίσει, υποδουλώσει κι εκμεταλλευτεί την ανθρωπότητα για 13.000 χρόνια με σκοπό την αρπαγή εκείνου του στοιχείου που για κάθε άνθρωπο είναι η αληθινή του περιουσία, την ΕΝΕΡΓΕΙΑ του. Πιο πάνω κι από τα οικόπεδα, τα διαμερίσματα, τις βίλες, τις πισίνες τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα σκάφη και τις καταθέσεις στην τράπεζα, υπάρχει η ενέργειά σας.

Η ενεργειακή σας κατάσταση αποτυπώνεται πιστά κάθε στιγμή στη διάθεσή σας. Αν αισθάνεστε κάποια στιγμή πεσμένοι (δηλαδή συνεχώς) αυτό σημαίνει ότι για κάποιο λόγο, μετά από κάτι που έγινε, επιτρέψατε στη διάθεσή σας να πέσει. Αυτό γίνεται συνήθως μέσω φόβου κι ανησυχίας. Η Σκοτεινή Πλευρά ξέρει πολύ καλά να το πετυχαίνει αυτό, πολύ έντεχνα, στήνοντας σενάρια που καταλήγουν να παράγουν αυτή την αντίδραση φόβου στον ανυποψίαστο μέσο άνθρωπο, του οποίου οι αντιδράσεις είναι προβλέψιμες. Από αυτό τον φόβο προκύπτει απώλεια ενέργειας, η οποία ενέργεια πάει για την …διατροφή αυτών των θηρίων, ή όπως τα αποκαλεί ο σπουδαίος Ρώσος ερευνητής Dmitri Verischagin, τα ενεργειακά παράσιτα, όντα που ανήκουν στην 4^η Διάσταση (αναζητείστε τα βιβλία του στα Ελληνικά, με τίτλο «Θωρακίστε την Υγεία σας»).

Αυτή λοιπόν η Σκοτεινή Πλευρά που έχει διαπράξει απίστευτες θηριωδίες στο ανθρώπινο γένος είναι ώρα να φεύγει. Οι μέρες της είναι μετρημένες και το ξέρει. Βρίσκεται στη φάση του επιθανάτιου ρόγχου. Αυτά είναι τα μεγάλα νέα που έρχονται από τη Γαλαξιακή Ομοσπονδία του Φωτός. Από οντότητες όπως ο αγαπημένος μου SaLuSa από τον αστερισμό του Σείριου. Mέσα από το ανθρώπινο κανάλι του Mike Quincey εδώ και χρόνια παίρνουμε απίστευτης σπουδαιότητας πληροφορίες για τι γίνεται πάνω στη Γη καθώς και τι έρχεται. Πληροφορίες που δεν θα πάρουμε από τα ΜΜΕ, καθώς αυτά ελέγχονται πλήρως από τη Σκοτεινή Πλευρά. Ευτυχώς όχι για πολύ ακόμη.

Απλώς φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς φτώχεια και χρέη, ασθένειες, πολέμους, ακόμη και γηρατειά. Χωρίς σύνορα, χωρίς στρατούς, χωρίς εφορίες, χωρίς φυλακές, χωρίς θρησκείες (γειά σου υπέροχε φίλε Τζων Λεννον), χωρίς νοσοκομεία, χωρίς αστυνομίες, χωρίς εγκληματικότητα, χωρίς ηχορύπανση, χωρίς ιδιοτέλειες. Τι ωραία!!!

Με Αγάπη και Φως,

Μήνυμα στους Σκεπτικιστές

Από τον Σουάμι Σεβαράτνα

Η αμφιβολία έχει εντοπισθεί από τους σοφούς όλων των εποχών ως το κυριότερο εμπόδιο στην πνευματική πρόοδο. Το περίεργο είναι ότι οι σκεπτικιστές είναι υπερήφανοι για το γεγονός ότι είναι σκεπτικιστές. Δεν υποψιάζονται ότι αυτό είναι τροχοπέδη στη ζωή τους. 

Η αμφιβολία βρίσκεται στον πυρήνα της νοοτροπίας των σκεπτικιστών. Για να ξεκινήσεις δράση σε οποιοδήποτε τομέα χρειάζεσαι έμπνευση για το τελικό αποτέλεσμα, πίστη στις δυνάμεις σου ότι θα το κατορθώσεις, στρατηγικό πλάνο που οδηγεί στο στόχο κι αρκετή ενέργεια σε προσωπικό επίπεδο για να μη μείνεις «από βενζίνη» στα μισά του δρόμου.

Η έννοια «πίστη» στους σκεπτικιστές υποφέρει. Ασφυκτιά. Το να πιστεύεις σε κάτι χωρίς τις αποδείξεις που (ανοήτως) ζητά επίμονα ο νους, τους ενοχλεί. Οφείλω να εξηγήσω αυτό το «ανοήτως». Πως μπορεί κανείς να αποκαλέσει ανόητο το νου; Ακούγεται σαν οξύμωρο. Ο νους και η «λογική» είναι το μόνο που «παίζει» στην αρένα του παιχνιδιού ενός σκεπτικιστή. Υπάρχουν όντως πολλά θέματα στη ζωή μας που βρίσκονται αποκλειστικά στην επικράτεια του νου. 


Αναφέρομαι σε θέματα που τα λύνεις μόνο με το νου, όπως π.χ. αν τρίζει η πόρτα. Σ’ένα τέτοιο πρόβλημα συνήθως η πρώτη μας αντίδραση είναι μέσω του συναισθήματος. Όσο κι αν εκνευριστείτε που η πόρτα τρίζει, αυτή θα συνεχίζει να τρίζει αδιαφορώντας για τον εκνευρισμό σας! Αν βάλετε κάτω όμως το νου, εκείνος εύκολα θα βρει τη λύση που είναι κάτι απλό. Να βάλετε λίγο λάδι στους μεντεσέδες… Σκεφτείτε πόσο συχνά κάνουμε το λάθος να βάζουμε το συναίσθημα, την καρδιά, να επιλύσει προβλήματα που ανήκουν στην περιοχή του νου.

Στον αντίποδα τώρα, έχουμε θέματα που ανήκουν στην περιοχή της καρδιάς. Πρόκειται για θέματα που αν επιχειρήσετε να τα χειριστείτε με μοναδική βοήθεια τα κριτήρια και τις μεθόδους του νου, θα το πληρώσετε ακριβά. Ποια είναι αυτά τα θέματα; Σαν κύρια παραδείγματα αναφέρω το ύψιστης σημασίας θέμα της επιλογής συντρόφου καθώς κι εκείνο της επιλογής επαγγέλματος. Είναι διαπιστωμένο ότι ο μέσος άνθρωπος επιλέγει με νοητικά κριτήρια τόσο σύντροφο όσο κι επάγγελμα.

Ποια είναι τα νοητικά κριτήρια στην επιλογή συντρόφου; Αν είναι πλούσιος, όμορφος, μελαχροινός, ψηλός κλπ. Αν η κόρη σας παντρευτεί τον γιο ενός υπουργού οι συγγενείς και φίλοι θα σπεύσουν να σας συγχαρούν για την καλή τύχη που είχε το κορίτσι σας. Κι έρχεται μετά η ζωή για να αποκαλύψει συχνά το δράμα (δεν έχω τίποτα με τους γιούς των υπουργών) που παίζεται στους τέσσερις τοίχους, από την απλή ασυμφωνία χαρακτήρων μέχρι βίαιες συμπεριφορές που οδηγούν στη ματαίωση όλων των ονείρων για μια ευτυχισμένη ζωή και το αναπόφευκτο διαζύγιο.

Γιατί η ζωή δεν λυπάται αυτά τα άτομα; Η απάντηση είναι ότι κάνει ό,τι κάνει για να τα βοηθήσει να βρουν το σωστό. Η ζωή απλοποιεί με έναν εκπληκτικό τρόπο τα πράγματα αυτά. Βάζει στο παιχνίδι έναν κεραυνοβόλο έρωτα που δεν μπορείς να τον εξηγήσεις με καμμιά λογική. Αυτός που ερωτεύτηκες μπορεί – άνετα – να μην κατέχει κανένα αξιόλογο κοινωνικό στάτους, ούτε να είναι ελκυστικός στην όψη και σχετικά μπατίρης. Παρόλα αυτά η ψυχή σου τον εγκρίνει και κάνει σαν τρελλή για εκείνον.

Αυτό ήταν άλλωστε και το θέμα αναρίθμητων ελληνικών ταινιών. Το πλουσιόπαιδο που ερωτεύεται μια φτωχή ή το αντίστροφο, με τους γονείς να τρελλαίνονται στην ιδέα ότι το παλληκάρι τους θα πάρει αυτή την παρακατιανή. Στο τέλος όμως πάντα νικούσε ο έρωτας… Οποιοδήποτε άλλο τέλος θα δυσαρεστούσε τους θεατές κι αυτό το ήξερε πολύ καλά ο σεναριογράφος, ο παραγωγός κι ο σκηνοθέτης. Το ίδιο και η ζωή. Λιποθυμάει κάθε φορά που δημιουργείται ένα αταίριαστο ζευγάρι και κάνει ό,τι μπορεί να διαλύσει τέτοιου είδους σχέσεις.

Τα ίδια ισχύουν και στην επλογή επαγγέλματος με νοητικά κριτήρια. Αυτά είναι: αν η δουλειά έχει καλά λεφτά, αν χαίρει κοινωνικής αναγνώρισης κλπ. Πλήρης αδιαφορία για το αν αγαπάς το αντικείμενο της δουλειάς σου. Πελώριο λάθος, αν σκεφτείς πόσες εργατώρες θα ξοδέψεις κάνοντας κάτι αγγαρεία, πλήττοντας και μη βλέποντας την ώρα που θα σχολάσεις ή θα πάς για διακοπές.

Όλα τα παραπάνω τα θεωρώ αυτονόητα εδώ και δεκαετίες. Το πράγμα αρχίζει να έχει ενδιαφέρον από εδώ και πέρα. Έχοντας δηλαδή σαν βάση αυτές τις βασικές αρχές. Ο νους όταν είναι πραγματικά πολύ εκλεπτυσμένος, αναγνωρίζει την κυριαρχία της καρδιάς στα ζητήματα που την αφορούν, χωρίς να κάνει παρεμβολές, αφήνοντάς την ανενόχλητη να κάνει τις επιλογές της με τα δικά της μυστήρια κριτήρια. 


Όσον αφορά τη περιοχή του νου, που είναι η επίλυση πρακτικών προβλημάτων, ο άνθρωπος καλείται να αναπτύξει ορισμένες πλευρές του, οι οποίες στους περισσότερους είναι υποανάπτυκτες, όπως είναι η διαίσθηση. Η διαίσθηση, ως γνωστόν, δεν χρειάζεται αποδείξεις. Τη θεωρώ καμάτι του νου, για το οποίο μάλιστα η Γιόγκα έχει ξεχωριστά «εργαλεία» ανάπτυξής του. Διεγείροντας το 6ο Τσάκρα (το λεγόμενο «Κέντρο των Φρυδιών») αφυπνίζετε τη διαίσθηση. Πολύτιμο εργαλείο για ένα σωρό περιπτώσεις που δεν θα βγάζατε άκρη με τον συνήθη νου. Να προσθέσω εδώ ότι τη διαίσθηση δεν θα πρέπει να την συγχέετε με το ένστικτο, το οποίο έχουμε κοινό με τα ζώα. Πολύτιμο κι αυτό ως εφόδιο, αλλά η αξία της διαίσθησης τοποθετείται πολύ υψηλότερα.

Για να γυρίσω στους σκεπτικιστές, το κίνητρό τους φαίνεται να είναι ο φόβος. Ο φόβος μην πιαστούν κορόϊδα ή θύματα απο κάποιον επιτήδειο. Έτσι, περιχαρακώνονται αποκλείοντας μαζί με τις κακές κι οποιαδήποτε καλή ιδέα που θα μπορούσε να τους φανεί χρήσιμη. Παρεμπιπτόντως, δεν έχω βρεί ακόμα ευτυχισμένο σκεπτικιστή…!

Ο λόγος που η ευτυχία διαφεύγει μονίμως από τους σκεπτικιστές είναι ότι κάθε τι που θα μπορούσε να τους φέρει στην ευτυχία ζητάει προκαταβολικά μια στάση αποδοχής, σχεδόν πάντα για κάτι που δεν αποδεικνύεται με τον τρόπο που ζητάει ο νους. Το Μάντρα των σκεπτικιστών είναι το «και πού ξέρω εγώ ότι αυτό που μου λες είναι αλήθεια…». Η απάντηση σε αυτό είναι «Δεν ξέρεις, αλλά μπορείς να μάθεις αν πραγματικά σ’ενδιαφέρει κι αν κάνεις την προσπάθεια».

Κλείνω με μια συμβουλή. Δεν έχει νόημα να υψωθούν οι τόνοι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πείσετε έναν σκεπτικιστή. Ο τοίχος που υψώνεται ως γραμμή άμυνας απέναντι σ’έναν φανταστικό «εχθρό» είναι αμετακίνητος. Όλη αυτή η στάση της αμφιβολίας δηλώνει εύγλωττα τη σχέση του ατόμου με τον εαυτό του, που είναι κάκιστη. Κι όποτε ένας άνθρωπος έχει προβλήματα στη ζωή του, το πρώτο που θα πρέπει να εξετάσει είναι η σχέση με τον εαυτό του. Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη, αλλά νομίζω για την ώρα ότι αυτά είναι αρκετά. 

Εύχομαι σε όλους ευδαιμονία και φως.